Voorbij de beschermingslagen
Voorbij de beschermingslagen
Vanaf kleins af aan gebeuren er dingen die je soms de adem benemen. Waardoor je even niet wil voelen, niet in je lichaam aanwezig wil zijn en je daardoor de adem hoger in je lijf brengt. De gevoelens worden opgeslagen in je lichaam voor een later moment. Deze worden vaak weer vergeten terwijl je maar door gaat.
Er ontstaan beschermingslagen. Je krijgt steeds meer prikkels en je komt steeds minder tot rust bij Jezelf. Je zet Jezelf gevangen in het ‘maar door gaan’ en ‘van alles moeten’. Het lichaam altijd alert in de modus van vechten, vluchten of bevriezen en is er nog nauwelijks ruimte om adem te halen in je lijf. Waar je enkel nog leeft in je hoofd met alle verhalen en niet kunnen durven voelen!