Over Eye Am Me

Even stilstaan…… Dat kende ik vroeger niet. En ik was me er niet eens bewust van. Ik hield van de grenzen opzoeken en ze te overschrijden. Ik bleef altijd maar doorgaan. Want als ik niet door bleef gaan, dan dacht ik dat ik niet goed genoeg was. Of het niet waard was.

De zelfliefde en zelfacceptatie was ver te zoeken. ik wees mezelf liever af. En daarnaast was ik ook nog bang om fouten te maken en dat mensen me daardoor gingen afwijzen. Bang voor wat andere mensen van me denken.

Ik voelde me onzeker, ik was bang om te falen en om afgewezen te worden. De innerlijke rust, dat is waar ik naar verlangde

Je snapt natuurlijk wel dat na een te lange periode met veel angst en stress, dat die druppel die de emmer deed overlopen eraan kwam…burn-out. Dat voelde als een machteloze, verdrietige, onrustige en sombere periode. Ik moest verplicht ‘even stil staan’. En dit werd vervolgens mijn grote inzicht om weer innerlijk rustig te worden en wat er toen gebeurde met mij, de transformatie, lees je hieronder.